Top Guidelines Of بیماری سل خارجی
Top Guidelines Of بیماری سل خارجی
Blog Article
مشکلات عصبی: برخی از افراد مبتلا به بیماری سلیاک ممکن است به مشکلات عصبی مانند تشنج یا نوروپاتی محیطی (بیماری اعصاب که مربوط به دست و پا میشود) نیزمبتلا شوند.
در ۱۵–۲۰٪ از موارد فعال، عفونت به خارج از اندامهای تنفسی گسترش مییابد که باعث بروز انواع دیگر سل میشود.[۱۳] به سلی که خارج از اندامهای تنفسی رخ میدهد، «سل خارج ریوی» گفته میشود.
سرفههای مداوم که معمولاً بیشتر از سه هفته به طول میانجامد. ممکن است این سرفهها به قدری شدید شود که خلط خونی به همراه داشته باشد.
علائم عمومی بیماری سل، اولین راه شناخت بیماران مشکوک به سل
● برخی از افرادی که به مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مبتلا میشوند - باکتری عامل سل - علائم خاصی را تجربه نمیکنند.
ولی، در موارد حاد، عوارضی را برای دیگر اعضای بدن مانند: غدد، شکم، استخوانها و سیستم عصبی به همراه دارد.
● داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب میکنند نیز میتوانند افراد را در معرض خطر ابتلا به بیماری سل فعال قرار دهند.
به دلیل آنکه افرادی که واکسن سل را دریافت کرده اند ممکن است به تست پوستی نتیجه مثبت کاذب نشان دهند. این واکسن ها در ایالات متحده کمتر استفاده می شود اما در کشورهای نام برده شده به دلیل شیوع بالای این بیماری واکسن بسیار رایج است. در نظر داشته باشید که آزمایش خونی نیز به تنهایی نمی تواند این بیماری را به درستی تشخیص دهد. آزمایش خون گرفته شده برای تشخیص این بیماری به آزمایشگاهی فرستاده می شود که باکتری های این بیماری موجود است. گلبول های سفید خون اگر در قبل با این عفونت روبرو شده باشند ماده شیمیایی خاصی را تولید کرده باشند. از این رو نتیجه آزمایش خون مانند آزمایش پوستی نیز به طور قطع مبتلا شده به این بیماری را تایید نمی کند. چگونه درمان می شود؟
بیشتر عفونتهای سل ریه را تحت تأثیر قرار میدهند و این علائم را به همراه دارند:
باکتریهای سل میتوانند از یک منطقه آسیبدیده بافت مبتلا به بیماری سل در حل جدول وارد جریان خون می شوند. آنها میتوانند در سراسر بدن گسترش یافته و کانونهای متعدد عفونت را ایجاد کنند که مانند برآمدگیهای کوچک سفید در بافتها دیده میشوند.
● سفر به مناطقی با میزان بالای سل نیز میتواند خطر ابتلا به عفونت باکتریایی را افزایش دهد. این مناطق عبارتند از:
غذاهای بدون گلوتن که در رژیم غذایی بیمار سلیاک جای دارد شامل موارد زیر است:
[۴۴] در سال ۲۰۰۷، حدود ۱۳٫۷ میلیون مورد مزمن فعال وجود داشت.[۵] در سال ۲۰۱۰، ۸٫۸ میلیون مورد جدید سل و ۱٫۴۵ میلیون مرگ و میر شناسایی شد که بیشتر اینها در کشورهای در حال توسعه اتفاق میافتد.[۶] از این ۱٫۴۵ میلیون مرگ و میر در حدود ۰٫۳۵ میلیون نفر در افراد آلوده به اچآیوی رخ داد.[۸۵]
نوع ریوی مرتبط با برآمدگیها به عنوان یک آسیبشناسی توسط دکتر ریچارد مورتون در سال ۱۶۸۹ تعیین شد.[۱۰۰][۱۰۱] با این حال، سل انواع مختلفی از علائم را داراست، از این رو، سل تا دهه ۱۸۲۰ به عنوان یک بیماری واحد شناسایی نشده بود. این بیماری در سال ۱۸۳۹ توسط جی.ال. شوئن، سل نامیده شد.